Betoog Mieke over “Visie op de waterlinie”

25 juni 2020

Driemaal scheepsrecht. Ook nu blijkt dat de communicatie tussen projectontwikkelaar, de gemeente, de stadstafel en de direct belanghebbenden niet goed is geweest. Dat was in okt 2018 het geval en in nov 2019 toen we als commissie werden geinformeerd over Waterfront Willemstad. De ingezonden brief van de direct belanghebbenden spreekt boekdelen.

De stadstafel ging aan de slag met visie op de Waterlinie. Er heeft geen open gesprek plaatsgevonden tussen de stadstafel en de projectontwikkelaar. Natuurlijk kwam Corona ertussen. Maar dat hoeft geen rol te spelen, als je als gemeente en ontwikkelaar bereid bent om naar de ander te luisteren, dan organiseer je ontmoetingen om met elkaar de mogelijkheden te onderzoeken waar draagvlak over kan ontstaan.

Burgerparticipatie staat hoog in het vaandel bij dit college, behalve dan als inwoners en direct belanghebbenden een ander idee hebben dan de projectontwikkelaar.

Het plan van de projectontwikkelaar voegt niets toe aan Willemstad. Behalve het handjevol dat er wil gaan wonen, heeft de gemiddelde Willemstad’er niets aan dit plan. Het gebied waar we over spreken wordt momenteel gebruikt als een informeel recreatiegebied. Mensen komen hier vissen, wandelen, op de bankjes zitten om over het water uit te kijken of genieten er op een andere manier van. Voor iedereen verdwijnt een stuk recreatiegebied en er komt iets voor in de plaats waar niemand echt meer gebruik van kan maken.

Het is voor ons niet acceptabel dat de toeristische-recreatieve functie van het gebied wordt ingeruild voor een woonfunctie. We moeten denken aan de toekomst van Willemstad. Deze parel is op het moment hot als toeristisch recreatiegebied. Inwoners klagen nu al over de overlast van toeristen in de vesting. Met de ontwikkeling die het college nu op het oog heeft, kan Willemstad toeristisch gezien nergens naar toe groeien en zal het toenemende toerisme zich noodgedwongen concentreren op de vesting, want buiten de vesting is er buiten Vista amper plek om te recreeren. Een mogelijk toeristisch groeigebied willen we nu niet verkwanselen door er appartementen op te bouwen. Ik snap dat het aantrekkelijk is om dat gebied zo snel mogelijk te willen ontwikkelen. Maar als we met een visionaire blik naar Willemstad en de toeristische ontwikkeling kijken, dan kunnen we het ons niet veroorloven om dat gebied nu op te offeren voor woningbouw.

Als we het hebben over een visionaire blik en visie op Willemstad, dan wil ik het volgende kwijt. Alvorens we zo’n ingrijpend, onomkeerbaar besluit nemen, moeten we weten waar we naartoe willen gaan met Willemstad. Waar willen we over 30 jaar staan met Willemstad? Is Willemstad dan een toeristische trekpleister waar inwoners amper de ruimte krijgen om te recreëren en prettig te wonen door de tsunami’s aan toeristen, of is er dan nog steeds balans tussen wonen, recreëren en toerisme?

Draagvlak
Als we het hebben over de visie op Willemstad,  dan moeten we ook bedenken wat de gemiddelde Willemstader wil waar zijn of haar stad naartoe gaat. Met dat idee in het achterhoofd, moeten we kijken naar het draagvlak dat er is onder inwoners voor dit plan. De gemiddelde Willemstad’er die er niet wil wonen wil dit plan helemaal niet. Zie de uitslag van de stadstafelpeiling. Men wil dit niet. Inwoners van Willemstad kunnen beter dan wij hier vanuit Zevenbergen beslissen wat goed is voor hun stad.

Hoe nu verder?
PvdA wil de patstelling in deze fase van het proces doorbreken. Het lijkt ons beter om nu een onpartijdige partij aan te stellen om te komen tot een gedragen plan, dat recht doet aan het versterken van de toeristische recreatieve ontwikkeling van Willemstad van dit gebied.

We kunnen dit gebied maar 1 x goed ontwikkelen. Laten we geen onomkeerbare beslissingen nemen zonder draagvlak van de Willemstadters